Vanuit Nerac was het nog een kilometer of 5 naar het huis in de Franse rimboe. Als we er na een relatief korte rit van 105 km (deze etappe was bedoeld als een rustdag) aankomen is de dame die we slechts via de telefoon hebben leren kennen alweer verdwenen. Onze directeur sportif heeft haar gezien en heeft alle instructies in ontvangst genomen. Wij hebben alleen het genoegen haar royale gaven te mogen ontvangen: een six-pack Heineken, een fles wijn, glazen potten met zoetigheid, pinda's en chips.
Het ontbreekt ons hier aan niets.
In de vier slaapkamers en woonkamer staan tientallen CD's en cassettes die we niet zullen gaan beluisteren, honderden boeken die we niet kunnen lezen, dozen met spelletjes die we niet gaan spelen en kleurplaten en -potloden die ongebruikt zullen blijven. Ook de woonkeuken en garage staan vol met handige spullen en machines.
We vragen ons af of de familie tijdens toeristenseizoen zit verscholen in één van de schuren iets verderop en dat de kindertjes door de kieren kijken om te zien of we hun schommel niet stukmaken. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat ze naar luxere oorden zijn vertrokken.
Er is hier geen wi-fi.
Het is ongelooflijk stil buiten.
Dezelfde rust en bijbehorend vakantiegevoel overviel ons eerder vandaag toen we het smalle Canal de Garonne overstaken. Een verbindingswaterweg in het verlengde van het Canal du Midi. Over het bruggetje bij de sluis zien we links van ons een mooi gerestaureerd stationsgebouwtje: een restaurant met terras. Als we stoppen en vragen om een paar flesjes Perrier zegt de Belgische uitbater hij alleen maaltijden serveert en geen drankjes. Als we voorstellen de flesjes water buiten zijn eigendom te gaan opdrinken ziet hij gelukkig in dat hij wel erg streng in de leer is voor een Vlaming. Als goede buren praten we nog een tijdje over de geschiedenis van het kanaal en horen dat de eerste eigenaar de Franse spoorwegen is geweest. Vandaar een stationnetje als sluiswachterswoning. Je kunt langs het kanaal van Bordeaux (Atlantische Oceaan) naar Toulouse fietsen (zo'n 250 km) en verder langs het Canal du Midi naar de Middellandse Zee. We zien een aantal fietsers met Orlieb tassen voorop en achterop hun VTT vol goede moed op pad. Ook een mooie rit van kust naar kust.